در یکی از مجامع معتبر از کتاب امالی نقل کرده که:روزی رسول خدا(ص)در سایه نخلی نشسته بود که حضرت علی (ع)نیز به خدمت آن حضرت رسید.در همین هنگام زنبوری آمد
و شروع کرد مثل پروانه به دور رسول خدا(ص) گردیدن.حضرت علی(ع)خواستندبا آستین خویش آن زنبور را از پیامبر اکرم دور کنند،حضرت تبسمی کردند وفرمودند: یا علی آیا می دانی این زنبور چه می گوید ومقصود ومرادش چیست؟او می گوید:در فلان جا مقداری عسل گذاشته به امیرالمومنین(ع)دستور بده آن رابیاوردو میل کنید ومیهمان من باشید وخیلی عذر خواهی کرد وگفت: حضرت سلیمان پیغمبر را مور ضعیفی به ران ملخی میهمان کرد،چه اشکالی دارد که زنبور بی نوایی هم خواجه دو سرا را به قدری عسل میهمان کند.حضرت علی(ع)رفت و آن عسل راآورد .رسول خدا(ص)از آن زنبور سوال کرد:غذای شما شکوفه تلخی بیش نیست پس چطور می شود که شما ازآن،عسل صاف وشیرین درست می کنید؟
زنبور عرض کرد:ای رسول خدا!وقتی ما شکوفه را می خوریم از طرف خداوند به ما الهام می شود که سه بار بر شما صلوات بفرستیم،به سبب صلوات بر شما شکوفه تلخ در شکم ما تبدیل به شهد شیرین وعسل صاف وزلال می گردد.
منبع:داستانهای شگفت انگیزی از صلوات
