|
وقتی واژه ی «بهار» را می شنویم، ناخود آگاه بهار طبیعت یعنی شکوفا شدن گل ها و سبزه ها، رویدن برگ ها و جوانه زدن درختان، در ذهن ما تداعی می شود؛ اما وقتی از عینک دین به این کلمه بنگریم، متوجه می شویم که از نظر آموزه های دینی، بهار، منحصر به طبیعت نیست، بلکه هر چیزی بهارِ متناسبِ خودش را دارد که ذیلا به برخی از آنها اشاره می کنم: 1) بهار دلها: از نظر آموزه های دینی، دل انسان ها نیز بهار دارد، و بهار آن قرآن است. چنانکه حضرت علی(ع) در این زمینه میفرماید: «تَعَلَّمُوا الْقُرْآنَ فَإِنَّهُ رَبِیعُ الْقُلُوبِ» بیاموزید قرآن را پس به درستی که قرآن، بهار دلهاست. 2) بهار قرآن: قرآن کریم به عنوان کلام الهی و معجزه جاوید و ماندگار پیامبر اعظم(ص) بهترین راهنمای بشر میباشد. از همین رو، تلاوت و تدبر در آیات آن، از اهمیت و ارزش خاصی برخوردار است، اما با این حال تلاوت قرآن در ماه مبارک رمضان، مورد تاکید و سفارش فراوان واقع شده است. تا آنجا که امام باقر(ع) فرمود: «لِکُلِّ شَیْءٍ رَبِیعٌ وَ رَبِیعُ الْقُرْآنِ شَهْرُ رَمَضَان» هر چیزی بهاری دارد و بهار قرآن ماه رمضان است. 3) بهار مؤمن: امام صادق (ع) فرمود: «الشِّتَاءُ رَبِیعُ الْمُؤْمِنِ یَطُولُ فِیهِ لَیْلُهُ فَیَسْتَعِینُ بِهِ عَلَى قِیَامِهِ وَ یَقْصُرُ فِیهِ نَهَارُهُ فَیَسْتَعِینُ بِهِ عَلَى صِیَامِ» زمستان بهار مؤمن است. شبش بلند است و کمک عبادت است، و روزش کوتاه است و کمک روزه است. 4) بهار جهان: امام صادق (ع) در راستای تبیین ابعادی وجودی پیامبر اعظم(ص) فرمود: «ابْتَعَثَهُ رَحْمَةً لِلْعِبَادِ وَ رَبِیعاً لِلْبِلَادِ» او را بر انگیخت تا رحمت بر بندگان باشد و بهار براى جهان. 5) بهار مردم: در زیارت حضرت ولی عصر (ع) میخوانیم: «اَلسَّلَامُ عَلَى رَبِیعِ الْأَنَام» سلام بر تو ای بهار مردمان. و اما اینک که طبیعت، دچار تحول عظیم شده و با تمام توان از بهار بهرهمند شده و جان دوباره به خود می گیرد، سهم و بهرهی ما از بهار چیست؟ آیا قدمی هرچند کوچک در راستای زدودن زنگارهای دل و جانمان برداشته ایم؟ آیا دل خود را با قرآن که بهار دلهاست، پیوند زدهایم؟ آیا در جهت همانند سازی عملکردمان با دستورات و سفارشات رحمت عالمیان و بهار جهان (یعنی پیامبر اعظم«ص») گامی برداشته ایم؟ آیا در عمل و گفتار، پیرو و منتظر واقعیِ بهارمردمان (یعنی حضرت ولی عصر«عج») بوده ایم؟ و کلام آخر اینکه! طبیعت به طور نمادین، در حال جبران کاستی های خویش برآمده و روند رویش را با اشتیاق وصف ناپذیری طی می کند. ما هم نگاهی به خود بیاندازیم و به اوضاع و احوال خود بنگریم که آیا در حال رویش فضائل هستیم یا ریزش فضائل؟ نکند سهم و بهرهمندی ما از بهار، کمتر از طبیعت باشد. منابع
. وسائل الشیعه، ج 17، ص 326 – 327، ح 22678.
.کافی، ج 2، ص 630، ح 10.
.امالی صدوق، ص 237.
. کافی، ج 1، ص 445.
. بحار الانوار، ج 99، ص 102. |