در دین
مبین اسلام برای گریستن بر مظلومیت ابا عبدالله الحسین علیه السلام ویارانش در
کربلا،پاداش فراوانی در نظر گرفته شده است.این بدان دلیل است که این گریستن بادیگر
گریستن ها تفاوت دارد.این گریه از ناتوانی وزبونی نیست بلکه نشانه ی عزت و سربلندی
است.این گریستن نشان دهنده ی پشتوانه توانمندی تمدن 1400ساله است که پرتوآموزه های
زندگی آفرین آن در گذرگاه های پرفرازونشیب تاریخ،راهنمای بشر است.

امام صادق علیه السلام فرموده است:برای بندگان
خدا،فریاد کشیدن و گریستن در همه ی امور ناپسند است جز فریاد کشیدن و گریستن بر
حسین بن علی علیه السلام زیرا گریه کنندگان در این مورد به پاداش اخروی دست می
یابند.

امام سجاد علیه السلام در باره ی پاداش معنوی
گریستن برامام حسین علیه السلام می فرماید:هرمومنی برای شهادت حسین بن علی علیه
السلام گریه کند واشک برگونه هایش جاری گردد،خداوند متعال به او در بهشت خانه ای
عطا می فرماید که مدت ها در آن زندگی می کند.هم چنین هر مومنی به دلیل آزاری که از
دشمنان ما در دنیا به ما رسیده است،گریه کند واشکش سرازیر گردد،خداوند متعال
دربهشت به اوجایگاه بلندمرتبه ای می دهد.هرمومنی در راه ما،به اوآزار برسد وبگرید
به گونه ای که اشک برگونه هایش جاری شود خداوند ناراحتی را از اودور می
گرداندوروزقیامت،وی راازآتش دوزخ درامان می دارد.