خورشید فروزان حیات امام علی علیه السلام ، در افق روز نوزدهم رمضان سال چهلم هجری در مسجد کوفه به خون نشست وشمشیر مسموم نفاق وکین ، فرق انسان عدالت گستری را شکافت که برترین خلق پس از رسول خدا صلی الله علیه وآله بود.فاجعه از زبان ابن ملجم مرادی این گونه بیان می شود: علی علیه السلام وارد مسجد شد وپس از آن که با خدای خود راز ونیاز کرد، راه پشت بام مسجد را در پیش گرفت وباندای بلند، آواز اذان سرداد.آن گاه با صدای محبت آمیزش مرا برای نماز بیدار کرد.سپس در محراب به نماز ایستاد.لحظات سخت وسنگینی بود.همین که علی علیه السلام سرازسجده برداشت، بلافاصله شمشیرم را بالای سر بردم وباتمام قوا آن را فرود آوردم ودرست برجایی زدم که عمروبن عبدود در جنگ خندق برسر علی علیه السلام ضربه زده بود.این ضربت تا سجده گاهش را شکافت وخون فواره زد، ولی علی علیه السلام فقط ندا سر داد :(به خدای کعبه رستگار شدم.)

 ای شاه ولایت دو عالم مددی                    برعجز وپریشانی حالم مددی

ای شیر خدا زود به فریادم رس               جز حضرت تو پیش که نالم ؟ مددی