نام آفریدگار جهان، انسان و همه ی موجودات است. در عربی «الله» گفته می شود. ذات مقدسی که به همه ی عالم، هستی بخشیده و پدید آورنده همه چیز است و کسی او را به وجود نیاورده است. اعتقاد به خدای یگانه، ایمان و توحید نام دارد.

خداوند توانا و دانا و زنده ی جاودان است. جسم و ماده نیست. از هر عیب و نقصی پاک است و شریک و همتا ندارد. هم فکر و منطق و استدلال عقلی به وجود خدا گواهی می دهد و هم فطرت انسان ها به پدید آورنده ی جهان اعتراف می کند.

گرچه خداوند محسوس و ملموس و دیدنی نیست اما همه ی هستی نشان اوست و نظم جهان و شگفتی های خلقت وجود آفریدگاری حکیم و دانا و قدرتمند را اثبات می کند. دعوت به خدا سرلوحه ی دعوت همه ی انبیاست و انکار او کفر است. در روایات اسلامی به شناخت خدا بسیار تأکید شده  و در قرآن نیز برای اثبات خدا بر آفریده های او در زمین و آسمان و نشانه های خدا در وجود انسان استدلال شده است. خدا از اول بوده و تا همیشه هم خواهد بود. ازلی و ابدی است. در قرآن نام های متعددی برای خدا ذکر شده است. از جمله «الله – اله- رحمن – رحیم- احد – صمد- علی – حق- حی – قیوم- صانع- خالق- مهیمن- رب- قدیم- قدوس- ملک – جبار – غفور.»