این گونه باشیم

بزرگی می فرمود:

« وقتی به بزرگترها و پدران و مادران مان نیکی می کنیم و احترام می گزاریم. با اهل خانواده خوش رفتار و خوش رو هستیم. به آنچه می گوییم عمل می کنیم. نماز واجب مان را اول وقت می خوانیم. نظافت شخصی و عمومی را رعایت می کنیم. محیط زندگی مان را کثیف و آلوده نمی کنیم. به همدیگر بی احترامی نمی کنیم و ادب پیشه می کنیم. از کسی که ما را به نیکی پند می دهد و از بدی باز می دارد تشکر می کنیم و او را شماتت و سرزنش نمی کنیم. در هنگام رانندگی حق تقدم را رعایت می کنیم. و در سلام کردن پیشی می گیریم. به دیگران اجازه       می دهیم صادقانه و آزادانه عقایدشان را بیان کنند و هیاهو و جنجال به راه نمی اندازیم. تملق و چاپلوسی نمی کنیم. غیبت نمی کنیم و تهمت نمی زنیم. چنان چه اشتباهی مرتکب شدیم عذرخواهی می کنیم و به دنبال توجیه آن نیستیم. به جهت رودربایستی و ترس از دست دادن موقعیت مقام و ثروت حق کسی را نادیده نمیگیریم و از او در مقابل بی عدالتی و ظلمی که دیگران در حق او مرتکب شده اند دفاع می کنیم. علما و عقلا را بر ذاکرین و مداحان ترجیح       می دهیم. به علم و علما ارزش می گزاریم و بالاخره نیت های مان خالص و قربه الی الله  است. یعنی ما پیرو و دوستدار واقعی اهل بیت (ع) هستیم. و این جاست که خداوند به ما پاداش دنیا و آخرت می دهد. دوستی به زبان نیست به عمل رفتار و نیت صالح و صادقانه است.»

برگرفته از": دوماهنامه بین المللی شوق تغییر-ص6