در جلد اول " تاریخ تمدن " صفحه 552 راجع به ایرانیان قدیم میگوید :
.
" در زمان زردشت زنان منزلتی عالی داشتند ، با کمال آزادی و با روی
گشاده در میان مردم آمد و شد میکردند . . . " .
آنگاه چنین میگوید :
" پس از داریوش مقام زن مخصوصا در طبقه ثروتمندان تنزل پیدا کرد .
زنان فقیر چون برای کار کردن ناچار از آمد و شد در میان مردم بودند آزادی
خود را حفظ کردند ولی در مورد زنان دیگر ، گوشهنشینی زمان حیض که
برایشان واجب بود رفته رفته امتداد پیدا کرد و سراسر زندگی اجتماعیشان
را فرا گرفت ، و این امر خود مبنای پردهپوشی در میان مسلمانان به شمار
میرود . زنان طبقات بالای اجتماع جرأت آن را نداشتند که جز در تخت روان
روپوش دارد از خانه بیرون بیایند ، و هرگز به آنان اجازه داده نمیشد که
آشکارا با مردان آمیزش کنند . زنان شوهردار حق نداشتند هیچ مردی را ولو
پدر با برادرشان باشد ببینند . در نقشهائی که از ایران باستان بر جای
مانده هیچ صورت زن دیده نمیشود و نامی از ایشان به نظر نمیرسد . . . "
.
((بقیه در یادداشت بعدی))
