- شیخ صدوق رحمه الله در کتاب خصال ، به سندش از امام صادق علیه السلام روایت کرده : افرادى که فوق العاده گریه کردند پنج نفر بودند: آدم ، یعقوب ، یوسف ، فاطمه ، دختر حضرت محمد صلى الله علیه و آله و على بن الحسین علیهم السلام .

حضرت آدم از فراق بهشت به قدرى گریه کرد که اثر اشک در دو گونه صورت مبارکش نظیر جوى باقى ماند.

حضرت یعقوب به قدرى از فراق یوسف گریه نمود که چشمان خود را از دست داد و بدو گفتند: به خداوند سوگند یوسف را از خاطرنخواهى برد تا آنکه افسرده یا نابود گردى .

حضرت یوسف به قدرى براى پدرش یعقوب گریست که اهل زندان ناراحت شدند و به وى گفتند: یا باید شب گریان و روز ساکت شوى و یا اینکه روز گریان و شب ساکت باشى .

یوسف با یکى از پیشنهادهاى ایشان موافقت نمود.

حضرت فاطمه در فراق پیغمبر به قدرى گریه کرد که اهل مدینه خسته و ناراحت شده به او گفتند: تو به واسطه کثرت گریه ات ما را اذیت مى کنى . لذا حضرت زهرا از مدینه خارج و به سوى قبر شهدا مى رفت ، وقتى ناراحتیهاى قلبى خود را با گریستن خالى مى کرد به سوى مدینه بازمى گشت .

حضرت على بن الحسین علیهماالسلام مدت بیست یا چهل سال بر حضرت حسین گریست . هیچ غذایى در مقابل آن حضرت نمى گذاشتند مگر اینکه گریان مى شد.

کار آن حضرت به جایى رسید که یکى از غلامانش به وى گفت : اى پسر رسول خدا! فداى تو شوم ، من مى ترسم تو خود را (به واسطه کثرت گریه ) هلاک نمایى !

فرمود: چاره اى نیست جز اینکه از غم و اندوه خود به خداوند شکایت کنم . من چیزهایى را مى دانم که شما نمى دانید. من یادآور قتلگاه فرزندان فاطمه علیهاالسلام نمى شوم مگر اینکه گریه راه گلویم را مسدود مى کند.

-                      شیخ طوسى در امالى به سندش از عبدالله بن عباس روایت کرده :

هنگامى که وفات پیغمبر اسلام صلى الله علیه و آله نزدیک گردید آن حضرت به قدرى گریست که محاسن مبارکش تر شد. عرض شد: یا رسول الله ! چرا گریه مى کنى ؟ فرمود: براى ذریه و فرزندانم و آن ستمهایى که از جفاکاران امتم بعد از من به ایشان مى رسد، مى گریم . گویا مى بینم دخترم فاطمه زهرا بعد از من مظلوم واقع شده ، هر چه صدا مى زند: یا ابتاه ! احدى از امت من به فریاد او نمى رسد. وقتى فاطمه این مطلب را شنید، گریان شد. پیغمبر اکرم به وى فرمود: دخترم ، گریان مباش ! فاطمه گفت : پدرجان ! من براى ظلم هایى که بعد از تو خواهم دید گریه نمى کنم ، بلکه براى فراقت اشک مى ریزم . پیغمبر فرمود: دخترم ، مژده باد تو را! زیرا اولین کسى هستى که در میان اهل بیتم به من ملحق خواهد شد.

-                      قطب الدین راوندى در الخرائج و الجرائح از امام صادق علیه السلام روایت کرده :

حضرت فاطمه بعد از پدر بزرگوارش مدت هفتاد و پنج روز زنده بود و از فراق پدر خود دچار غم و اندوه شدیدى شده بود. جبرئیل نزد آن بانو مى آمد و او را تسلى و از مکان پدرش که در بهشت است خبر مى داد. و نیز او را از مصائبى که بعدا فرزندانش به آن مبتلا مى شدند آگاه مى کرد و حضرت على علیه السلام این گونه مطالب را مى نوشت .